Niemand is alwetend, en daarom weten we één ding zeker: je kunt onmogelijk in isolatie een mensgerichte interventie ontwikkelen. Dit vraagt namelijk om veel meer dan alleen vakkennis. Je hebt ook expertise nodig op het gebied van psychologie, menselijk gedrag en participatief ontwerp. Om het nog complexer te maken: doelgroepparticipatie stopt niet bij de eindgebruiker. Alle stemmen die van invloed zijn op het succes van de interventie moeten vanaf het begin bij de ontwikkeling betrokken zijn.
Wij gebruiken de design thinking-methode om in co-creatie van een probleemsituatie naar een gewenste situatie te gaan. De stap die je moet overbruggen wordt de design gap genoemd. Bij design thinking gebruik je empathie en oprechte interesse in de eindgebruiker om tot een oplossing te komen die werkt. Meer dan eens komen we er in gesprek met eindgebruikers achter dat het probleem nét anders ligt dan vooraf verwacht. Misschien nog wel belangrijker: je toetst de interventie van idee tot finish aan alle belanghebbenden. Dit maakt de kans op een geslaagde implementatie vele malen groter.
Stel je voor dat je een huis laat bouwen, maar het bouwbedrijf vraagt niet naar jouw wensen en behoeften. De kans dat het jouw droomhuis wordt is dan nihil. Bij een creatieve interventie werkt dit net zo. Daarom betrekken wij iedereen die met de interventie te maken krijgt bij het ontwikkeltraject. Uiteraard is het bij zo’n proces van co-creatie belangrijk dat er een goede procesbegeleider is die alle wensen prioriteert en faciliteert. Dat is soms complex, maar het is ook waar we energie van krijgen. Het is namelijk de enige manier om precies de interventie te maken die de eindgebruiker nodig heeft.
Over design thinking is ontzettend veel wetenschappelijke literatuur verschenen. Het wordt bovendien in steeds meer sectoren toegepast, waardoor de methode ook in de praktijk voortdurend getoetst wordt. Zelf gebruiken wij de methode zoals deze wordt beschreven door Robert A. Curedale in Design Thinking: process and methods.
Johan is design thinking fanaat van het eerste uur!
Serious games zijn spellen met een doel. Bijvoorbeeld informatie overdragen of gedrag veranderen. Leuk zijn dit soort games absoluut, dat is de kracht! Maar vermaak is niet het hoofddoel. Dit is wat een serious game onderscheidt van een entertainment game.
Gamification is het toevoegen van spelelementen aan een activiteit of omgeving die op zichzelf geen game is. Ook met kleine ingrepen kun je gedrag op een positieve manier beïnvloeden. Denk aan het visueel maken van vooruitgang en het belonen van samenwerking.
Een serious game, dat is toch altijd digitaal? Zeker niet! Ook een ‘ouderwets’ bordspel of kaartspel leent zicht uitstekend voor het bereiken van een educatief doel of het aanmoedigen van een gedragsverandering.